Iako se stratigrafski i kulturni kontinuitet jasno slijedi, B. Čović je utvrdio izvjesne statističke, tipološke i tehničke razlike u odnosu na prethodnu fazu (Čović, 1961: 87-93.). Inače, i dalje se javlja gruba, monohromna i slikana keramika, ali koja je u naglom opadanju. Promjene se očituju u spiralnom ornamentu i primjesi kvarcnog pijeska u gruboj i težnja ka lomljenju loptaste forme u monohromnoj keramici.
Ostali vidovi materijalne djelatnosti su uglavnom slični fazi VI b. U arhitektonskim objektima je konstatovana promjena u izradi podnice jedne kuće koji je popločan manjim kamenim pločama.
Stratum V:
Ovaj stratum predstavlja prirodni produžetak života starog starčevačkog naselja na ovom lokalitetu. Stanovnici Gornje Tuzle su u ovom periodu morali doći u bliži kontakt sa nekim, svakako ne udaljenim, naseljima starije vinčanske kulture. Uticaj ovih okolnih vinčanskih naselja neprestano se povećavao, što se u stratumu V veoma jasno može pratiti u vidu stalnog opadanja i postepenog iščezavanja onih elemenata materijalne kulture koji predstavljaju staro starčevačko naselje uz istovremeni porast vinčanskih elemenata (Čović, 1955: 15-17).
U ovom stratumu su zastupljeni primjerci grube keramike sa dosta primjesa kvarcnog pijeska, dobro pečeni, crvene, smeđe i mrke boje. Oblik je koničan, ponekad sa uvučenim obodom. Novu pojavu predstavljaju grube i pune noge sudova.
Monohromna keramika se izrađuje od dobro prečišćene zemlje, sa prevlakom crvene i svijetlo – smeđe boje. Najčešće se javljaju poluloptasti oblici, tipični za vinčansku bikoničnu keramiku, ponekad ukrašeni kanelovanim ornamentom (tabela V, sl. 1 – sl. 8) (Čović, 1961: 113.).
Situacija u stratumima VI i V pruža primjer lagane etničke smjene, bez prekida kontinuiteta naselja, čiji je krajnji rezultat utapanje starijeg etničkog sloja u novi, napredniji i brojniji.
Pored vinčanske kulture, u stratumu V se javlja i uticaj mađarske Körös kulture koji se najbolje ogleda u fragmentima crvenobojene keramike, te posude koja je vjerovatno stajala na više čepastih nogu.
Stratum IV:
Kao glavnu karakteristiku ovog stratuma B. Čović ističe odsustvo koštanog i kamenog oruđa (Čović, 1961: 93.). I dalje se pojavljuju keramički oblici iz stratuma VI. Gruba keramika sa velikim primjesama pijeska čini oko 95% keramičkog materijala. Od oblika najčešće su zastupljene posude sa zaobljenim uvučenim obodom, ukrašene širokim udubljenjima izvedenim otiskom. Pune konične noge se i dalje javljaju, a novu pojavu predstavljaju posude sa otiskom hasure na dnu (tabela V, sl. 9. – sl. 12.).
Sve ovo, a naročito nedostatak elemenata iz stratuma VI, ide u prilog pretpostavci da je ovaj stratum formiran od strane novog etničkog elementa (Vinče) (Čović, 1961: 116.).
Stratumi III i II:
Ovi stratumi pokazuju eneolitske karakteristike i predstavljaju najmoćniji sloj naselja, što je rezultat intezivnog razvitka. Od kote 3,75 do dubine 0,90 m izvršena je podjela na dva stratuma, iako se može pratiti kontinuirani razvoj (Čović, 1961: 117.).
Startum III od samog svog početka pokazuje osnovne kulturne karakteristike istočnobosanske vinčanske grupe, kojoj pripada i sljedeći (II) stratum ovog naselja.
Od građevinskih ostataka u ovom sloju interesantna su tri ognjišta koja su vjerovatno pripadala kući stradaloj u požaru, jer su nađeni ostaci ugljenisane grede i izgorjele zemlje. U stratumu II je otkriven rov za koji se pretpostavlja, pošto su nađeni ostaci stubova, da je činio sastavni dio poligonalne građevine (Čović, 1961: 98-99.). Zbog manjeg obima otkopane površine, kućne osnove nisu mogle biti ispitane u cjelini.
Kameni i kremeni materijal zastupljen je glačanim, pljosnatim i bušenim kamenim sjekirama, koje se javljaju po prvi put, kao i kremenim nožićima i strugalicama (tabela VI).
Od obrađenih životinjskih kostiju sreću se budaci i motike sa rupom za nasađivanje.
Sa stanovišta opšteg kulturnog razvoja veoma je značajna činjenica da se, gotovo istovremeno sa potpunim preovlađivanjem ovog novog etničkog elementa, u slojevima Gornje Tuzle pojavljuju i prvi metalni (bakarni) objekti. Sa dubine 3,70 m potiče nalaz bakarnog šila, a na dnu jedne peći nađeni su ostaci bakra. Stratumu III pripadaju i 22 bakarne perle i spiralni prsten od bakarne žice (tabela VII, sl. 19 i 20) (Čović, 1961: 98; Čović, 1955: 17.).
U stratumu III je zastupljena grubo crvenkasta, grubo sivocrna i fino glačana keramika. Od oblika se javljaju: grube posude sa zadebljanim uvučenim obodom, konične posude sa uvučenim obodom, pliće tanjiraste posude ukrašene kanelurama na gornjem konusu i dr. U startumu II, pored pomenutih keramičkih vrsta, javljaju se i zaobljene poluloptaste zdjele sa kratkim širokim vratom, kao i posude na nižoj ili višoj šupljoj nozi.
U stratumu III se po prvi put javlja modeliranje ljudskih figura na ovom arheološkom lokalitetu. Istina, nađen je samo fragment noge rađen u tehnici fino glačane keramike (Čović, 1961: 97-98.).
Stratum I je poslednji kulturni horizont naselja u Gornjoj Tuzli i predstavlja ostatke jednog novog naselja, podignutog na istom mjestu, ali od posve novog stanovništva. Između stratuma II i I nema nikakvog kulturnog kontinuiteta, premda nije moglo proći mnogo vremena između završetka vinčanskog perioda i početka ovog novog, koji pripada eneolitu.
Ovim istraživanjima je utvrđeno da je osnov nastanka neolitskog naselja u Gornjoj Tuzli, što je slučaj i sa sojeničkim naseljem u Tuzli, postojanje izvora slane vode, koje su tadašnji stanovnici koristili za proizvodnju soli. So je osim u ishrani korištena i za razmjenu, tj. prvobitnu trgovinu.
Pretpostavlja se da je naselje u Gornjoj Tuzli prilično veliko, što su potvrdila nova arheološka istraživanja tokom 2007., 2008. i 2009. godine, čiji je osnovni cilj utvrditi krajnju dubinu kulturnog sloja, a time i hronologiju i granice, odnosno veličinu naselja.
Od 01. do 10. oktobra 2007. godine vršeno je probno iskopavanje na lokalitetu tzv „Safetova bašča“ u Gornjoj Tuzli. Tom prilikom je otkopana sonda dimenzija 5×3 metra. Pored brojnih ostataka keramike, otkrivena je peć za pečenje keramike. Stručni tim činili su: prof. dr. Andreas Lippert, dr. Georg Tifengraber, Zilka Kujundžić-Vejzagić i Mirsad Bakalović. Planska iskopavanja nastavljena su tokom jula 2008. i juna 2009. godine.
Nova arheološka iskopavanja u Gornjoj Tuzli bili su povod da JU „Muzej istočne Bosne“ Tuzla organizuje međunarodni arheološki simpozijum o temi „Problemi neolitizacije i razvoj ranih neolitskih kultura na području Balkana“. Na ovom skupu učešće su uzeli arheolozi neolitičari iz Austrije, Njemačke, Poljske, Bugarske, Velike Britanije, Španije, Hrvatske, Srbije, Makedonije i Bosne i Hercegovine.
Na simpozijumu su po prvi put prezentovani preliminarni rezultati radiokarbonskog datiranja arheološkog materijala koji je iskopan tokom probnog istraživanja 2007. godine na području Gornje Tuzle. Materijal koji je tretiran analizom C14 datiran je u 4690. godinu prije nove ere (Vejzagić, Lippert, Tiefengraber, Bakalović, 2017: 147-153.).
