Kao najstarija neolitska manifestacija u sjeveroistočnoj Bosni pojavljuje se starčevačka kultura. Do sada je konstatovana samo na nalazištu u Gornjoj Tuzli, te na sojeničkom naselju u Tuzli (zaštitno iskopavanje 2007. godine, čeka se analiza C14).

Prethistorijsko višeslojno naselje u Gornjoj Tuzli nalazi se na povišenom platou na desnoj obali rijeke Jale, u njenom gornjem toku, na padinama planine Majevice (Čović, 1961: 81.). Naselje zauzima prilično veliki prostor od oko 15 hektara. Rezultat dugotrajnog kontinuiranog života u ovom naselju prezentovan nam je kulturnim slojem debljine do 5,50 m.

Mada je ranije konstatovano postojanje prethistorijskog naselja, prvo sondiranje obavljeno je 1955. godine, međutim, kako ni tada, a ni naredne dvije godine, iskopavanjem nije dobijena jasna stratigrafska slika, 1958. godine je otkopana nova sonda. Dio ove sonde, obilježen kao sonda II/1, bio je lociran upravo u centru naselja. Stratigrafska slika je pokazala raspon od starčevačkog sloja (stratum VI) do ranog bronzanog doba (stratum I); dakle, preko četri stratuma koji odgovaraju razvoju vinčanske kulture.

Najdubljim, starčevačkim slojem, naselje u Gornjoj Tuzli dobija tada mjesto najstarijeg poznatog neolitskog naselja u Bosni i Hercegovini i pruža prve podatke za proučavanje početaka sjedilačkog načina života i zemljoradničkih kultura ovih krajeva.

Keramika ovog sloja se može podjeliti na grubu sa barbotine ornamentima (tabela I, sl. 1, 3, 4, 5, 7) i impresso (tabela I, sl. 2), glačanu monohromnu i slikanu/bojenu keramiku. Kod sva tri tipa glavni oblik je zastupljen poluloptastim i kuglastim posuđem sa ravnim dnom. Poneki od ovih sudova imaju cilindrični visok vrat. Monohromno posuđe rađeno je u više oblika.

Analizom pronađene keramike u stratumu VI utvrđene su dvije faze: VI b starija i VI a mlađa faza.